William Blake / The Lamb, The Tyger Şiirleri

      Uzunca bir süredir bloga bir şey yazamadım maalesef ama hep aklımın bir köşesinde duruyordu. Bu blogda okulda severek işlediğim şiir, roman ve hikaye analizlerini de paylaşmayı hedefliyorum. Aslında okulla eş zamanlı olarak buraya da yazabilseydim daha kolay olabilirdi belki ama son yazımdan sonra ödevler, sunumlar, essayler birden bastırınca akabinde de finaller gelince bir türlü yazamadım. İşlediğimiz her şeyi yazamam elbet ancak en son üzerinde çalıştığım ve de final sınavında karşıma çıkan William Blake şiirlerini paylaşarak edebiyat paylaşımlarıma başlangıç yapmanın iyi bir fikir olduğu kanısındayım. 

   
   Söz konusu olan iki şiirde yazarın Songs of Innocence and of Experience olarak adlandırılmış şiir koleksiyonundandır. Kitabın Songs of Innocence kısmında insanoğlunun çocukluk, masumiyet döneminin naifliğini bazen bir çocuk bazen de bir hayvanı karakter seçerek anlatan Blake bu bölüm için 19 şiir yazmış iken zıttı olan yetişkinlik dönemi ve masumiyetin kaybolduğu, acılarla, zorluklarla karşılaşıldığı yetişkinlik dönemi için 26 şiir yazmıştır. Bütün şiirlerini henüz işlemedik bu kitabın o yüzden verdiğim genel bilgiler The Lamb, The Tyger, The Little Black Boy, The Chimney Sweeper, Nurse's Song ve A Poison Tree şiirlerine dayanmaktadır. Daha fazla uzatmadan şiiri sunayım sizlere..

The Lamb

Little Lamb who made thee 

         Dost thou know who made thee 

Gave thee life & bid thee feed. 

By the stream & o'er the mead;

Gave thee clothing of delight,

Softest clothing wooly bright;

Gave thee such a tender voice,

Making all the vales rejoice! 

         Little Lamb who made thee 

         Dost thou know who made thee 

         Little Lamb I'll tell thee,

         Little Lamb I'll tell thee!

He is called by thy name,

For he calls himself a Lamb: 

He is meek & he is mild, 

He became a little child: 

I a child & thou a lamb, 

We are called by his name.

         Little Lamb God bless thee. 

         Little Lamb God bless thee.

        The Lamb şiirini aslında okumadan isminden onun bir Songs of Innocence şiiri olduğu anlayabiliriz çünkü bir kuzuyu hayalimizde canlandırdığımızda aklımıza ne gelir? Beyaz renk tüylerinden dolayı (tabi siyah kuzu da var ama genel olarak beyaz anımsanır) yetişkinliğe erişmemiş bir yavru, masumiyet vs. Bunların hepsi bize masumiyet dönemini çağrıştırıyor yani henüz yetişkin olmadan dünyevi sorumlulukların altında ezilmeye başlamadan, acılarla tanışmadan, oyunlarımızın tek uğraşımız olduğu ve daha çok sevgi ve ilgi gördüğümüz o huzurlu dönemimiz.

       Bu şiirde Blake tabi sadece masumiyet dönemine değil yaratıcının yaratma gücüne, yaratılışın kaynağına vurgu yapmak istemiş. Şiirin ilk kıtasına baktığımızda konuşmacı olan çocuk şiirin konusu olan kuzuya sorular soruyor. Onu kimin yarattığını, kimin beslediğini, kimin ona bu parlak yünü verdiğini ve bu hoş sesi verdiğini soruyor. Bu kıtada kuzunun fiziksel özelliklerini sorarken eklemiş olduğu övgüleri yaratıcının yaratma gücünü vurguluyor.

      İkinci kıtada çocuk bir başkasından bahsediyor kuzu, uysal, yumuşak huylu birinden, bu tabi ki Jesus'tan başkası değil çünkü İncil'de o da tanrının kuzusu olarak biliniyor ve son satırlarda çocuk kendisinin ve kuzunun onun adıyla çağrıldıklarını söylüyor. Yine İncil'de Jesus tanrının oğlu olarak biliniyor. Yani şiirimizi hem konuşmacısı hemde karakteri olan kuzu Jesus'a değiniyor. Bu şiiri okuduğumda benim anladığım şey Blake çocuk ve kuzuyu kullanarak tanrının insanları masum olarak yarattıklarını söylemek istiyor. Saflığa, naifliğe ve masumiyete vurgu yapan bu şiir konumuz olan The Tyger şiirinin kontrastı olarak biliniyor. Yazının fazla uzamamasının gerektiğini düşündüğümden bu yazıya burada son vererek diğer şiir hakkında bir sonraki yazıda yazmayı uygun görüyorum.